چون تیمور لنگ ماوراءالنهر را از آنِ خود کرد، در اواخر سال ۷۸۲ فرزند ۱۴ ساله‌اش «میرانشاه» را به منظور فتح هرات و براندازی آل‌ کرت روانة خراسان نمود، بعد هم خودش در اوایل سال ۷۸۳ به میرانشاه پیوست و هرات را به‌ تصرّف درآورد.
به رغم کوچ دادن اغلب جانی قربانی‌ها به ماوراءالنهر و قتل علی بیک، باز بعضی از اُمرای این خاندان وارد دستگاه تیمور شدند و در سال های بعدی به حکومت موقّت هم رسیدند. یکی از این امیران «حاجی بیک» نام داشت که دقیقاً معلوم نیست چه نسبتی با علی بیک و برادر او محمد بیک داشته است، اما احتمال می‌رود که فرزند محمد بیک بوده باشد[۲]. این حاجی بیک که دانسته نیست دقیقاً از کی به تیمور پیوسته بود، در فتح و کشتار اصفهان به سال ۷۸۹ همراه او بود، بعد هم به اتّفاق امیری دیگر از سوی تیمور به محافظت و حکومت اصفهانِ بی جان منصوب گردید[۳].