مقبره و ایوان آرامگاه از سیمان و آهن و... ساخته و با سنگ مرمری بنام (سنگ خلج) تزیین شد. معمار این بنا استاد حسین لُرزاده بود و مجری طرح درودیان با مسئولیت مستقیم کیخسرو شاهرخ. انتخاب سنگ‌ها توسط استاد حسین حجار باشی زنجانی انجام شد که استاد کمال دقت و توجه را در انتخاب بهترین و سالم‌ترین سنگ‌ها رابه خرج داد. این بنا از کف ۱۸متر ارتفاع دارد که مقبره در وسط این بنا قرار داشت که سنگ مرمر نفیسی بر روی آن قرار دارد و یک متر از کف بالاتر قرار دارد، یک ایوان ۴۰متری بنا را احاطه می کند، سقف آرامگاه با کاشی‌های معّرق و مقرنس تزیین شده بود. بنای یاد شده به دلایل مختلف از همان ابتدا شروع به نشست و خرابی نمود و با وجود تعمیرات مکرر مشکل آن حل نشد تا اینکه در سال ۱۳۴۳شمسی تصمیم گرفته شد بطور کلی بنا خراب شده و بنای جدید با پایه‌های محکم‌تر، مواد و مصالح بهتر ساخته شود.
عملیات اجرایی بنای جدید آرامگاه
عملیات اجرایی بنای جدید در سال ۱۳۴۳شمسی شروع شد ولی این بار پس از بررسی جنس خاک و سایر عناصر و عوامل دخیل در کار شروع به ساخت بنای جدید با حفظ شکل ظاهری و طرح کلی آن نمودند، جهت این کار از قسمت‌های مختلف بنا عکس گرفته شد و سنگ‌های نما و سایر سنگ‌ها شماره‌گذاری شدند. پس از خاک‌برداری به عمق ۵متر در ابعاد ۳۰×۳۰ پی بنا با بتن ساخته شد و سایر قسمت‌های بنا با مصالح مقاوم و مرغوب مانند سیمان، آهن و سنگ ساخته شد. تعداد ستون‌هایی که بنا را بر آن استوار کردند ۲۴ستون در زیر زمین (همان طبقه اول) و ۸ستون در طبقه دوم بود ستون‌ها به قطر ۷۰سانتیمتر و به شکل بیست گوشه منظم ساخته شده‌اند. فضای کوچک داخلی آرامگاه وسیع‌تر شد (۹۰۰مترمربع) بخش فوقانی بنا که دربنای اولیه تو پر بود توخالی و مجّوف شد. کاشیکاری و تزیین زیر زمین با کاشی‌های معّرق و الهام گرفته از عناصر تزئینی دوران هخامنشی و قرن چهارم هجری (دوره حیات فردوسی) انجام شد تا نشانی باشد از عظمت و اصالت کسی که در آنجا آرمیده است. تزیین نما با همان سنگ‌های بنای قبلی که شماره گذاری شده بود انجام گرفت و دیوارهای داخلی بنا در قسمت زیرزمین با سنگ‌های مرمر به ابعاد ۲۰×۵۰سانتیمتر و کف تالار با همان سنگ‌ها و به ابعاد ۹۰×۹۰و۴۰×۹۰ تزیین شد و سنگ‌نوشته‌ها و نقش برجسته‌ها در مورد فردوسی و .. این بنا بیش از پیش زیباتر و جذاب‌تر نمود.
کار ساخت بنای جدید توسط مهندس هوشنگ سیحون طراحی و اجرا شد پس از چهار سال در سال ۱۳۴۷ بنای جدید آرامگاه رسما افتتاح شد.